1
دانشیار مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت و حسابداری دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.
2
استادیار، دانشگاه عالی دفاع ملی، تهران، ایران.
3
کارشناسی ارشد، کارآفرینی، دانشگاه تهران
چکیده
تعدد کنشگران در عرصه حکمرانی شهر هوشمند و عدم ارتباط مناسب بین آنها موجب ایجاد تعارضات گوناگون بین کنشگران می‌گردد. راهبردهای ارائه شده برای حل تعارضات میان سازمانی عمدتاً به دلیل عدم ارتباط مناسب بین سازمان‌ها مؤثر واقع نمی‌شوند و نیاز به راهبردهایی بومی و برآمده از مجموعه‌ای از خبرگان این حوزه است. هدف پژوش حاضر ارائه راهبردهای حل تعارضات میان کنشگران حکمرانی شهر هوشمند در شهر تهران می‌باشد. روش پژوهش این مطالعه عبارتست از آمیخته اکتشافی که تلفیق دو روش تحلیل مضمون بر اساس مصاحبه با خبرگان و مدل‌سازی ساختاری تفسیری می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش عبارتست از مدیران و خبرگان حوزه شهری در تهران که از طریق روش نمونه‌گیری هدفمند و حجم نمونه در روش تحلیل مضمون هشت نفر و در روش مدل‌سازی ساختاری تفسیری 13 نفر می‌باشد. ابزار گردآوری داده‌ها در بخش کیفی مصاحبه نیمه ساختاریافته و در بخش کمی پرسشنامه محقق ساخته است. یافته پژوهش مدلی چهار سطحی می‌باشد. سطح اول مدل شامل مضمون‌های « شفافیت روابط مالی بین کنشگران»، «ایجاد درآمد پایدار برای اداره شهر»، «تعریف خروجی‌های سیستم» و «داشتن سیاست شهری پایدار»، سطح دوم شامل مضمون‌های «طراحی نهادهای میانجی‌گر» و «سطح بندی و هدایت تعارضات»، سطح سوم شامل مضمون‌های «استفاده از ارتباطات غیر رسمی» و «استفاده از شوراهای مشورتی» و در نهایت سطح چهارم شامل مضمون «ایجاد کمیته ملی و کمیته‌های استانی» است.
اصلی پور, حسین, سلیمی, غلامرضا, & عبدالمحمد سقا, معین. (1402). راهبردهای حل تعارضات میان کنشگران حکمرانی شهر هوشمند. فصلنامه تخصصی حکمرانی متعالی, 3(4), 123-142.
MLA
حسین اصلی پور; غلامرضا سلیمی; معین عبدالمحمد سقا. "راهبردهای حل تعارضات میان کنشگران حکمرانی شهر هوشمند". فصلنامه تخصصی حکمرانی متعالی, 3, 4, 1402, 123-142.
HARVARD
اصلی پور, حسین, سلیمی, غلامرضا, عبدالمحمد سقا, معین. (1402). 'راهبردهای حل تعارضات میان کنشگران حکمرانی شهر هوشمند', فصلنامه تخصصی حکمرانی متعالی, 3(4), pp. 123-142.
VANCOUVER
اصلی پور, حسین, سلیمی, غلامرضا, عبدالمحمد سقا, معین. راهبردهای حل تعارضات میان کنشگران حکمرانی شهر هوشمند. فصلنامه تخصصی حکمرانی متعالی, 1402; 3(4): 123-142.
)