Adaptation of the principles of leadership governance with the principles of Alevi governance

Document Type : reserch

Authors

1 ع. شممشئثا

2 u. defa meli

Abstract

Islamic governance and governing in accordance with religious orders and the way of the innocents is something that should be the concern of all the officials of the Islamic Republic of Iran. On the other hand, the root and foundation of Islamic governance are actually the same principles of Islamic governance, and the principles of governance are derived from the principles of governance. Therefore, the principles of governance of the Supreme Leader, with the rule of innocents, is one of the important issues that must be explained, because in the present era, when the enemy has attacked the leadership's governance method and is aiming for a cognitive war against the country of Iran by spreading suspicion, the adaptation of the principles of governance Leadership with the principles of innocent governance is one of the clear examples of jihad. On the other hand, Alevi rule is the best model of Islamic rule. Therefore, the main issue of this research is whether the principles of leadership governance are compatible with Alawite governance. In this article, with the descriptive-analytical method, the principles of Alevi governance have been established and the principles of leadership governance have been adapted to them. The result is that the principles of leadership governance are fully compatible with the principles of Alevi governance, and these principles include: ontology, epistemology, anthropology, sociology, path and guideology, and epistemology.

Keywords

References

قرآن کریم.
امام خامنه‌ای(مدظله ­العالی)، سید علی. مجموعه بیانات، قابل دسترسی در:            www.khamenei.ir
بابائی، علی‌اکبر (1394). قواعد تفسیر قرآن، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
ثواقب، جهانبخش (1391). مبانی و شاخصه‌های حکومت علوی، پژوهش‌نامه علوی، 3(2).
خسروپناه، عبدالحسین و همکاران (1401). منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای (نظام بینشی، منشی و کنشی)، تهران: سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
دهخدا، علی‌اکبر (1372). لغت‌نامه دهخدا، تهران: دانشگاه تهران.
سید رضی، محمد، (1414ق).  نهج‌البلاغه، تحقیق صبحی صالح، چاپ دوم، قم: نشر هجرت.
فرزندی، عباسعلی و روشن‌روان، اله‌بخش (1399). مبانی و اصول نظام معنایی فرهنگی در اندیشه دفاعی امام خمینی(ره)، تهران: انتشارات دانشگاه و پژوهشگاه عالی دفاع ملی و تحقیقات راهبردی.
قاسمی، غلامعلی و همکاران (1400). اصول حکمرانی مطلوب، قم: دانشگاه قم.
متفکر، حسین (1399). مبانی و اصول حکمرانی مطلوب، مجموعه مقالات دومین همایش ملی حکمرانی اسلامی، تهران: انتشارات راهبردی دانشگاه و پژوهشگاه دفاع ملی.
محمدی ری‌شهری، محمد (1390). درآمدی بر تفسیر جامع روایی، قم، دارالحدیث.
معین، محمد (1360). فرهنگ فارسی معین، تهران: مؤسسه انتشارات امیرکبیر.
منصوری لاریجانی، اسماعیل (1400) حکمرانی علوی الگوی نظام سیاسی در اسلام، قم: بوستان کتاب.
نوبری، علیرضا و همکاران (1399). تحلیل محتوای نامه‌های امام علی به کارگزاران با محوریت اصول حکمرانی، پژوهش‌های سیاست اسلامی، 8(17).
نوری همدانی، حسین (1380). امام علی (ع) و مبانی حکومت اسلامی، کتاب نقد، شماره 18.
عیوضی، محمدرحیم و همکاران (1399). فهم مبانی نظری و ابعاد جامعه اسلامی در منظومه فکری مقام معظم رهبری(مدظله ­العالی)، مجموعه مقالات دومین همایش ملی حکمرانی اسلامی، تهران، انتشارات راهبردی دانشگاه و پژوهشگاه دفاع ملی.
محمدیان، سوده (1396). مبانی حکومت از منظرامام علی(علیه ­السلام) با تأکید بر نهج­ البلاغه، قم: دانشگاه معارف اسلامی، دانشکده مدرسی معارف اسلامی.
پیله‌ور، مرضیه (1398). مبانی نظری، رویکردها و ابعاد جامعه اسلامی در منظومه فکری مقام معظم رهبری (مد ظلّه­العالی)، فصلنامه دانش انتظامی همدان، 6(22).
شریفی، محمد (1399). مبانی حکمرانی خوب در جمهوری اسلامی ایران مبتنی بر آموزه‌های دینی، با تأکید بر بیانیه گام دوم انقلاب، مجموعه مقالات دومین همایش ملی حکمرانی اسلامی، تهران: دانشگاه و پژوهشگاه دفاع ملی.
وبگاه مدرسه حکمرانی شهید بهشتی:                                       https://governanceschool.ir
Journal of Exalted Governance
Volume 5, Issue 2 - Serial Number 18
Vol. 5, No.18, Summer 2024
September 2024
Pages 9-37

Files

Share

How to cite

Statistics